Vijf vrijwilligers onderhouden regelmatig de hunebedden in de gemeente Sögel. Ze trimmen wildgroei en maken de paden vrij, zodat de bezoekers dit zeer bijzondere culturele erfgoed in het Natuurpark Hümmling kunnen ontdekken en bewonderen.
Een accommodatie zoeken
Super, er zijn {{ resultCount }} resultaten gevonden!
Sorry, we hebben geen resultaten gevonden!
Vijf vrijwilligers onderhouden regelmatig de hunebedden in de gemeente Sögel. Ze trimmen wildgroei en maken de paden vrij, zodat de bezoekers dit zeer bijzondere culturele erfgoed in het Natuurpark Hümmling kunnen ontdekken en bewonderen.
Een verlaten fabrieksgebouw zal na 40 tot 50 jaar verdwenen zijn, heroverd door de natuur: overwoekerd met vlierbessen, berken en populieren. In de scheuren in de muren en de gaten in het dak zullen grassen, varens, seringen en guldenroede uitlopen en achter de groene hedera klimop, het mos en de steenwortel verdwijnen de rode bakstenen. Degenen die niet precies weten waar ze moeten zoeken, zullen het gebouw nu nauwelijks nog vinden.
Zo'n 4.000 tot 5.000 jaar geleden bouwden de eerste boeren in het noordwesten indrukwekkende granieten monumenten uit zodanig grote stenen dat volgende generaties zich alleen maar konden verbazen en verwonderen. In de volksmond worden de monumenten "hunebedden" genoemd, omdat velen geloofden dat alleen reuzen de grillige, tonnenzware steenblokken konden verplaatsen. De deskundigen van vandaag spreken over "megalithische structuren" en beschrijven de monumenten dus met de Griekse woorden "mega" (groot) en "lithos" (steen). Eén ding is zeker: Hun neolithische bouwers verlieten op een dag de gebedsplaatsen, hun belang werd vergeten en ze werden aan zichzelf overgelaten. Toch zijn de meer dan tien megalithische locaties in de gemeenschappelijke gemeente Sögel gemakkelijk te vinden - niet alleen dankzij de wegwijzers die links en rechts van de hoofdwegen het bos en de velden in wijzen. Sinds 2002 is een groep vrijwilligers zeer actief bezig met het verzorgen van de unieke architectonische monumenten, het snoeien van vlierbessen, berken, populieren en alle andere planten die de natuur gebruikt om menselijke bouwwerken terug te veroveren.
"Ergens in 2002 ging ik fietsen met een vriend", zegt Hans Grote. Toen was de voormalige gemeentelijke directeur van Sögel nog maar kort geleden met pensioen gegaan. "In Werpeloh stopten we bij een hunebed en bekeken we de plek eens goed. Het was volledig bedolven en overwoekerd, zodat het graf nauwelijks zichtbaar was. Toen kwam ik op het idee om het op te ruimen."
In 2002 betekende "opruimen" het omhakken van bomen die tussen de granieten keien waren gegroeid, het verwijderen van struiken die het zicht op de oude bouwwerken hadden belemmerd en het vrijmaken van paden die onder het kreupelhout en de wilde begroeiing waren verdwenen. "Omdat een paar hunebedden op privéterrein liggen, hebben we ook met boeren overlegd. Niemand heeft er bezwaar tegen dat we daar een beetje orde op zaken stellen." Zelfs het vinden van helpers voor dit pionierswerk is nooit een probleem geweest.
"Ik heb spontaan geaccepteerd toen de groep vier jaar geleden op zoek was naar versterking", zegt Heiner Wellenbrock. Hij nam het als het ware over voor Hans Grote die, - "Ik zal dit najaar 82 jaar worden" - samen met andere mannen van het eerste uur, om leeftijdsredenen met pensioen ging.
"We ontmoeten elkaar iedere maandag om 10 uur bij een ander hunebed en ruimen op," zegt Heiner Wellenbrock. Beetje bij beetje komen alle tien hunebedden in de gemeente Sögel aan de beurt - ook die die een beetje buiten de paden liggen en in het bos verstopt zijn. "Onlangs hebben we de laatste ronde voor dit jaar afgerond, en hebben we de herfstbladeren opgeruimd." In de winter is er niet veel te doen, want de natuur rust en de bezoekers van de megalithische locaties laten gelukkig weinig afval achter. "Het is zeer zeldzaam dat we een plastic zak of zoiets vinden."
"Wij" - naast hem betekent dat Heinrich Ostermann, Bernd Rakers, Franz-Josef Lammers en Hans-Jürgen Peters. "We kenden elkaar al lang daarvoor - onder andere via de kegelclub. We zijn gepensioneerden en we genieten van dit werk. Dit is echt een zinvolle vrijetijdsbesteding."
Voor wie er geen financiële steun is, maar voor wie er wel dankbaarheid en erkenning is. Jaar na jaar nodigt de wijk de bewaarders van de prehistorische graven uit voor het ontbijt in de kasteelkelder. En af en toe komen de bewaarders van het erfgoed uit de steentijd ook in gesprek met bezoekers voor wie ze uiteindelijk al die moeite doen - bijvoorbeeld een keer met een stel uit Zwitserland. "Ze waren op weg naar de Noordzee en volgden spontaan de borden op de weg naar het graf waar we het gras aan het maaien waren. Ze hadden nog nooit megalithische graven gezien en waren erdoor gefascineerd. Het is echt indrukwekkend hoe duizenden jaren geleden mensen de enorme rotsen alleen met spierkracht hebben verplaatst".
Overigens werden dergelijke wegwijzers voor het eerst op grote schaal en systematisch aangebracht in 2008, toen de vakantieroute "Weg van de Megalithische Cultuur" („Straße der Megalithkultur“) werd aangelegd. Sinds 2013 is het erkend als een "Culturele route van de Europese Raad", en sinds 2014 kunnen fietsers op aangepaste routes meer dan 70 megalithische graven aandoen. Net als de weg loopt ook de megalithische route tussen Osnabrück en Oldenburg - dus dwars door het prehistorische cultuurgebied, dat wordt gekenmerkt door de megalithische bouwwerken.
De Hümmling en Sögel liggen bijna precies halverwege de fietsroute en vormen ook in een ander opzicht het hart van de avontuurlijke tocht in termen van neolithische architectuur: bijna 30 van de meer dan 70 locaties langs de 380 kilometer lange fietsroute liggen aan de Geestrücken en in de bossen van het Natuurpark Hümmling. Volgens de legende bouwden de reuzen graf na graf als in een vlaag van razernij, totdat er uiteindelijk geen zwerfkei meer overbleef. Natuurlijk is dit niet waar: er liggen nog enkele onaangetaste keien in het rond. Echter kun je ze niet zien, want niemand maait het gras, haalt struiken weg en hakt bomen om.
Info: Het natuurpark Hümmling is zowel te voet als op de fiets goed te verkennen. Er worden ook rondleidingen georganiseerd over verschillende onderwerpen.
De mooiste hunebedden op de Hümmling zijn met elkaar verbonden door de goed bewegwijzerde fietsroute of via de "weg van de megalithische cultuur". Info op www.strassedermegalithkultur.de.